Kellie Borden groeide op in een gezin waar niet goed werd gecommuniceerd. Als gevolg daarvan voelde ze zich erg geisoleerd en eenzaam. Door de intense eenzaamheid had ze het gevoel dat ze innerlijk stierf. Soms ging ze in haar eentje de bossen in, om te wandelen en ze dacht vaak:
‘Is er iemand die van me houdt, is er iemand die om me geeft?’
Toen ze vijftien was, onderging ze een zware rug-operatie, haar ouders scheidden en haar moeder hertrouwde… Allemaal in hetzelfde jaar. Kellie zag hoe haar leven kapot viel voor haar ogen. Ze voelde hoe ze in een diepe duisternis terecht kwam.
Kellie ging regelmatig uit met een groep vrienden, die haar het gevoel gaven dat ze aanvaard was. Ze wilde worden net als haar vrienden en begon mee te drinken, drugs te gebruiken en seksueel actief te worden, omdat ze dacht ‘zo hoort het, dat moet je doen om erbij te horen.’
Op negentienjarige leeftijd kreeg ze kanker en de behandeling zou als gevolg hebben dat ze nooit kinderen zou kunnen krijgen. Kellie was wanhopig. Ze zag geen enkele uitweg.
Enige tijd later kwam ze in contact met een jongeman, die haar vertelde dat zijn ouders leiders waren van een christelijke kerk. Hij nodigde haar uit mee te gaan. Toen Kellie voor het eerst in die kerk kwam, voelde ze een heel sterke liefde en vrede, iets wat ze nog nooit ervaren had.
Ze voelde zich meteen thuis, in die liefde. Ze vroeg zich eerst af of het echt was, omdat ze geen idee had hoe liefde aanvoelde. Maar nu leerde voor het eerste echte liefde kennen.
Na de kerkdienst kwam er een man naar Kellie toe met de gave van profetie (profetie is een gave van de Heilige Geest, die het mogelijk maakt voor God om door mensen heen te spreken). De man zei allerlei zaken over haar leven, haar verleden en haar toekomst. Hij benoemde veel dingen die Kellie nooit tegen iemand gezegd had. Ze wist dat dit Jezus zelf moest zijn die tot haar aan het spreken was. Ze dacht: ‘Jezus, dit kan alleen U zijn, want er is niemand die dit allemaal weet, behalve U…’ Ze begon te wenen, knielde neer en bad:
‘Heer ik weet niet wat er allemaal gebeurt, maar ik weet… dat ik u wil leren kennen. Toon me wie U bent’
Toen ze enkele maanden later een nieuw onderzoek kreeg, was de kanker nog veel ernstiger en agressiever geworden dan voorheen. Maar nu kende ze Jezus… en ze begon een diepe relatie met Hem op te bouwen. Ze zag deze ziekte als een kans om Hem echt te leren vertrouwen. Elke ochtend om vijf uur stond ze op, begon in de Bijbel te lezen en viel plat op haar gezicht op de grond en bad met haar hele hart.
Kellie vertelt dat ze intens dankbaar is: ‘Als je van zoiets genezen bent, dan ken je de kracht van God. God trok me uit de diepste momenten van mijn leven. Toen ik zelfmoord wilde plegen, trok Hij mij eruit. Dat is het bewijs van zijn zoektocht naar mij. Ik hou van Jezus met heel mijn hart, want ik heb ontdekt wie Hij is. En wie Hij is, maakt mij wie ik ben.’
David Sorensen zet zich met hart en ziel in om iedereen te laten zien hoe geweldig het is om God echt te kennen. Zijn grootste verlangen is dat mensen leren hoe ze God zelf kunnen ervaren als hun allerbeste Vriend en liefhebbende Vader.