David Sorensen wordt op internet door enkele haat-sites op absurde wijze zwartgemaakt en er worden heel wat leugens over hem verspreid. De site die David het meest belastert, is de haat-site ‘Goedgelovig’. De mensen achter Goedgelovig zetten zich al jaren met hart en ziel in om vele oprechte dienaars van God in Nederland door het slijk te halen en ze allerlei kwaad in de schoenen te schuiven.
Deze site doet eigenlijk niets anders dan haat zaaien in de harten van christenen.
Ze beweren dat het humoristisch bedoeld is, als een soort christelijke ‘satire’, maar de waarheid is dat christenen alleen maar haatdragend worden na het lezen van de artikels op Goedgelovig. Het is een bron van bitter gif die vele harten vergiftigt. Het staat haaks op de liefde van God, die juist opkomt voor zijn trouwe dienaars.
Toen David Sorensen met zijn gezin naar Nederland verhuisde heeft Goedgelovig zich met alle geweld op hem gestort en hebben ze zelfs een aparte rubriek opgezet om zoveel mogelijk kwaad bloed te zetten jegens David. Ze stalken David en Renate op internet en proberen alles wat ze doen in een kwaad daglicht te stellen.
Hun missie is duidelijk: mensen besmetten met haat.
De voornaamste leugen die ze verspreiden is dat David een geldwolf is. De waarheid is echter radicaal het tegenovergestelde: al vijftien jaar lang doet David Sorensen bijna alles wat hij doet volkomen gratis. Hij schrijft honderden christelijke teksten naar vele duizenden lezers – gratis! Hij zet tientallen preken online opdat iedereen ze kan beluisteren – gratis. Hij maakt christelijke onderwijsvideo’s die hij online aanbiedt – gratis. Hij heeft diverse prachtige christelijke sites van hoge kwaliteit gemaakt die enorm veel inhoud aanbiedt – gratis. Hij maakt diepgaande christelijke e-boeken, die hij eveneens gratis aanbiedt.
De leugen dat David Sorensen op geld uit is, is dan ook absurd.
Om zijn bediening te kunnen volhouden, vraagt David Sorensen aan zijn lezers af en toe om steun. Dat doet elke dienaar van God en iedere stichting werkt zo. Maar als David op geld uit was, zou hij iets anders doen met zijn creatieve gaven. Dan zou hij geld verdienen in de reclame-industrie bijvoorbeeld. David heeft echter gekozen om zijn talenten te gebruiken om Gods verlossing aan mensen bekend te maken.
David Sorensen weigert zijn website en Lifeletter vol te proppen met advertenties, zoals bijna elke andere christelijke site doet. Door de advertenties verdienen ze geld. David wil de focus op God houden. Zijn hart is niet op geld gericht, maar wil slechts God laten zien aan mensen en wel op een zo zuiver mogelijke wijze, zonder al die afleidingen.
Op zijn websites zul je dan ook nooit een advertentie vinden. Alle aandacht is op God gericht.
Hoe zit het dan met de verhalen over huizen, paarden en boten die Goedgelovig van de daken schreeuwt? Hieronder kun je lezen wat David Sorensen hier zelf over vertelt.
De waarheid over David Sorensen
Twintig jaar geleden werkte ik voor wereldse bedrijven en verdiende ik veel geld. Toen ik mijn leven aan Jezus Christus had toegewijd, begon het verlangen echter te groeien om meer tijd en energie te investeren in het verspreiden van de verlossende boodschap van Jezus Christus. Ik was zelf verlost uit een goddeloos leven en wist maar al te goed hoe donker het is, als je ver van God leeft. Ik was heel diep door God aangeraakt en wilde met mijn gaven voortaan God dienen.
Dus begon ik steeds meer te werken aan projecten die het evangelie verspreiden.
Ik begon te bouwen aan een christelijke site die mensen over God vertelt en over zijn grote liefde voor hen. Dat is de site Real-Life.nl Ik werkte daar intensief aan, soms letterlijk dag en nacht.
Al snel kreeg ik de eerste reacties binnen: mensen die me vertelden hoe ze van zelfmoord weerhouden waren door de site, mensen die vertelden hoe ze huilend achter hun computer zaten omdat ze God ervoeren, mensen die nieuwe hoop kregen en uit een dal van depressie opklommen, mensen die van pornoverslaving verlost werden, mensen die tot geloof in God kwamen, mensen die hun roeping in God ontdekten en ga zo maar door.
Mijn hart begon nog meer te branden.
Naast de website lanceerde ik een christelijke onderwijsbrief: LIFELETTER, die in enkele jaren groeide naar duizenden lezers. Ik schreef met heel mijn hart over de liefde van God voor mensen, over zijn verlangen om ons te genezen en vrij te maken, over de kracht van de heilige Geest, over Jezus Christus die onze zonden heeft gedragen, over de roep tot heiligheid en reinheid en zoveel meer. De reacties van LifeLetter stroomden binnen.
Zoveel getuigenissen… Zoveel levens die werden veranderd. Honderden reacties…
Ik werkt er dag en nacht aan en schreef honderden edities die ik gratis naar vele duizenden lezers stuurde. Ik was gegrepen door de liefde van God om mensen te helpen.
Naast de website en LifeLetter had ik enkele christelijke boeken geschreven, waar ik met hart en ziel aan werkte, om ze zowel qua vorm als inhoud absolute toppers te maken, die mensen tot God zouden brengen. Ook hier kwamen de reacties van alle kanten en zag ik het geweldige effect op vele levens.
Maar elke christelijke auteur weet dat je van christelijke boeken niet rijk wordt.
Gelukkig had ik nog steeds mijn ontwerpburo, waar ik zoveel mogelijk werk verzette in een poging om de website, LifeLetter en andere christelijke activiteiten te financieren.
Naast de website en LifeLetters sprak ik regelmatig op bijeenkomsten en begon ik zelf ook samenkomsten te houden. Mensen werden genezen van allerlei ziekten, werden bevrijd van demonen en kwamen in vuur en vlam te staan voor Jezus Christus. Ze kwamen van heinde en ver om de bijeenkomsten bij te wonen. Mensen ervoeren de tegenwoordighed van God en werden bijzonder gezegend.
Maar ik verdiende er geen cent aan. Ik leefde vanuit mijn vuur om mensen bij God te brengen.
De realiteit van de wereld die om geld draait, haalde me af en toe pijnlijk in, als ik merkte dat er financiele druk kwam. Ik had de keuze: of ik stop met deze bediening en ga gewoon werken in de wereld (zoals iedereen doet), met als gevolg dat vele duizenden mensen niet langer gered, bevrijd, genezen en toegerust worden, of ik vraag nogmaals aan de lezers om steun. Ik koos voor het laatste. En er kwamen gelukkig net genoeg sponsors om door te kunnen gaan.
Een woning voor het gezin en de bediening van David Sorensen
Na tien jaar in Belgie gepionierd te hebben, riep God ons naar Nederland. Langs alle kanten kwamen signalen en mijn hart begon te huilen voor dit land. Als klap op de vuurpijl moesten we uit ons huis in Brugge weg, omdat de eigenaar het zou verkopen. Nou, het was duidelijk dat we een schop onder de kont kregen, zodat we echt naar Nederland zouden gaan.
Dat stelde ons voor een pittige uitdaging: de huizen in Nederland zijn veel kleiner dan in Belgie en bovendien duurder.
We konden dus geen geschikte woning vinden. Toch hadden we echt een huis nodig dat groot genoeg was voor onze kinderen, voor mijn kantoor en een kleine filmstudio die ik had om christelijke video’s te maken. Mijn vrouw en ik zijn een team, doen alles altijd samen. Renate staat heel nauw naast me in mijn bediening en we ervoeren dat God absoluut niet wou dat ik een kantoor zou huren buitenshuis. Dat zou ons uit elkaar rukken, terwijl we juist alles heel intens samen doen voor God. Ook wilde ik altijd in staat zijn Renate te helpen, met de baby of de kids in huis, als dat nodig was. We wisten dat God ons absoluut een plekje wilde geven zoals we in Belgie hadden gehad: een huis met rust en ruimte, om gezond en ontspannen ons vele werk te doen – als een team.
Ik was in Belgie eens overspannen geworden door teveel spanningen en we wisten dat God het ons gunde om, naast het vele werk, ook gezond te kunnen leven.
Omdat we vanwege onze gratis bediening zelf geen geld hadden voor een huis in Nederland vroeg ik aan onze lezers, die ik al vele jaren diende met gratis bemoediging en toerusting, of er mensen waren die ons wilden helpen om een praktische woning te vinden in Nederland. Ik droomde hardop hoe heerlijk het wel niet moest zijn om in een ruim huis te wonen en dat als basis voor een zegenrijke bediening te hebben van waaruit we de mensen in Nederland zouden kunnen dienen.
Dat werd opgepikt door de haat-site Goedgelovig die het aangreep om me af te schilderen als een bedrieger die mensen misbruikt om zelf rijk te worden. ‘David wil een luxe villa en vraagt geld aan zijn lezers’ gilden ze het uit.
Je kunt je op internet haast niet verdedigen, want elke gek kan de wildste verhalen over je verspreiden – je staat eigenlijk machteloos.
Als je al vijftien jaar lang je intensief inzet om mensen te helpen, je maakt gratis preken, gratis video’s, gratis onderwijsbrieven, gratis bijeenkomsten, gaat gratis bij mensen thuis bidden, je begeleidt mensen gratis, beantwoordt gratis honderden emails met vragen… als je bijna alles wat je doet GRATIS doet en dan beschuldigd wordt dat je een geldwolf bent, dan valt je mond wijd open… en eerlijk gezegd, dan breekt je hart.
Het trieste is dat duizenden christenen smullen van dat soort vergif.
Ik vraag me af hoe ze zich zouden voelen als ze zelf al vijftien jaar lang gratis strijden voor duizenden mensen en vervolgens openbaar zo te schande worden gezet. Dat is iets wat gewoon echt pijn doet. Zowel Renate als ik hebben daar echt verdriet van, omdat het zo vreselijk leugenachtig is en zo’n afschuwelijk verkeerd beeld over ons schetst op internet – waar helaas iedereen het zomaar kan lezen, zonder dat wij een woord ter verdediging kunnen inbrengen.
Ik weet dat het ‘erbij hoort’ als je Jezus Christus dient. Sommigen zeggen dan ook ‘och laat het maar, vervolging is deel van je opdracht.’ Maar zowel Renate als ik hebben nu toch het gevoel dat het ook goed is om eens ons verhaal hierover te doen.
Mensen hebben ook recht op waarheid. Anders hebben ze eigenlijk geen idee wat er echt gaande is.
De leugenaars gaan immers zo agressief te werk en hebben zoveel bereik (omdat ‘christenen’ hen dat bereik graag geven) dat er veel schade door wordt aangericht en duizenden mensen niet langer open zijn voor de rijke zegen die God door ons heen wil brengen.
Wat me ook tegen de borst stuit is dat de mensen van Goedgelovig me nooit persoonlijk hebben benaderd, ze hebben geen flauw benul wie we zijn. De meeste auteurs bij Goedgelovig schrijven zelfs anoniem.
Besef je hoe laag bij de gronds dat is? Iemand met naam en toenaam op internet door het slijk halen en zelf anoniem blijven.
Het is te laaghartig voor woorden. Maar veel christenen genieten er helaas van. Dat vind ik nog het ergste. Ik geloof dat dit een van de meest ernstige zonden is die christenen in Nederland kenmerkt en dat dit veel van de genade en zegen van God tegenhoudt. God is liefde, geen bittere haat en lasterpraat. Dat staat haaks tegenover God.
Je kunt onmogelijk leven in de liefde en goedheid van God, als je hart vervuld is met bitterheid.
‘Als iemand zegt: ‘Ik heb God lief,’ maar hij haat zijn broeder of zuster, is hij een leugenaar. Want iemand kan onmogelijk God, die hij nooit gezien heeft, liefhebben als hij de ander, die hij wel ziet, niet liefheeft.’ (1 Johannes 4:20)
Ikzelf lees nooit op Goedgelovig wat er over anderen geschreven wordt. Waarom niet? Ik wil horen wat GOD over mijn broers en zussen te zeggen heeft. En dat is heel wat anders… Helaas zie ik dat er wel christelijke leiders zijn die lezen wat er op Goedgelovig over andere dienaars van God gezegd wordt. Ik geloof dat dit een zonde is. Als je toestaat dat vergif je hart binnenstroomt, zal het je kijk op je broers en zussen in Christus besmetten. Je kunt geen vergif in je hart ontvangen en beweren dat je immuun bent.
Nederland ‘Waterland’… en het bootje van David Sorensen
Naast het verhaal over onze zoektocht naar een gezonde woning voor ons gezin en onze bediening, schreef Goedgelovig ook een verhaal over ’twee boten’. Ze beweren dat ik twee luxeuze boten wilde en daarvoor geld vroeg aan onze lezers. Hier is de waarheid over dit verhaal: toen we een woongebied zochten in Nederland, viel ons oog op Flevoland en ik was onder de indruk van de schoonheid van deze provincie en het vele water.
Ik zag hoe er op zonnige dagen letterlijk duizenden bootjes voeren overal in Nederland, op de vele rivieren, beken, grachten en de wijdse meren van het uitgestrekte Flevoland.
Dat trof me enorm. Ik wist dat Nederland ook wel Waterland’ genoemd werd. Ik dacht: ‘wat zou het heerlijk zijn als we, net als zoveel gelukkige Nederlanders, ook een klein bootje konden vinden om met het gezinnetje af en toe op het water te varen! Hoe rustgevend en verkwikkend moet dat wel niet zijn… Misschien kan ik zelfs een tweede piepklein schuitje vinden voor mezelf voor de natuurfotografie.’ Ik fotografeer heel graag vogels en het leek me geweldig om als fotograaf van ‘Nederland-Waterland’ te kunnen genieten, om prachtige foto’s te kunnen maken die ik altijd gebruik om mensen op de majesteit van God te wijzen.
Spontaan als een kind schreef ik dat in LifeLetter en vroeg of iemand een bootje had liggen dat ze voor een prikje wilden verkopen.
Goedgelovig sprong er opnieuw bovenop en schreeuwde het in het rond ‘David Sorensen wil twee dure boten!!!!’ Helemaal niet… We dachten aan een sloepje voor het gezin en een soort rubberbootje, om in de grachtjes te peddelen en de natuur te fotogaferen. Is dat een misdaad? Dan zijn tienduizenden Nederlanders die elke vrije dag op het water tot rust komen grote criminelen!
Uiteindelijk kocht ik enkel een rubberbootje en heb daar heerlijke momenten mee beleefd, samen met de kids. Als iemand dat als een misdaad beschouwt, ben je in mijn optiek echt niet gezond in je denken.
God verhoort het gebed van Renate
Het laatste verhaal waar ik licht op wil werpen, gaat over paardjes. Enkele jaren geleden sprak God doorheen een profeet tot Renate: ‘De Heer zegt: ‘Ik heb de gebeden uit je kindertijd verhoord.’ Renate zei tegen me: ‘Ik had slechts een enkel gebed als kind: zeven jaar lang bad ik elke avond om een pony.’ Een jaartje mocht ze rijden op de pony van een vriendin en ze werd meteen clubkampioen en won allerlei bekers. Toen stopte haar vriendin en moest Renate dus ook stoppen. Maar haar rij-instructrice zei: ‘Ik hoop jou ooit nog op een echt paard te zien, want dat is aan jou wel besteed!’ Renate liet de paardendroom noodgedwongen achter zich…
Tot God, twintig jaar later – volkomen uit het niets – tot haar sprak, via een Franse profeet: ‘Ik heb je gebed als kind verhoord.’
Tot mijn stomme verbazing kreeg ik enkele jaren later ineens een email van een voorbidster van de organisatie Intercessors International, waarin een voorbidster (die me niet kent en me nooit gezien heeft) schreef: ‘Ik was voorbede aan het doen voor jou en God sprak tot me dat ik jou moest zeggen dat jij een paardenvriend mag worden.’
Dat verbaasde me, want ik had niets met paarden. Renate wel, maar ik? In de jaren die daarop volgden gebeurde er iets geks. Renate nam me eens me naar een wedstrijd waar Arabieren zouden racen. Arabieren zijn het edelste paardenras ter wereld. Het zijn kleine paarden, die erg mensgericht zijn en uiterst intelligent en gevoelig. Ze staan erom bekend in de woestijnen trouwe vrienden van de Bedoeienen te zijn. Renate keek soms naar filmpjes van deze paarden op internet, maar ik had er niets mee. Tot… we op een dag naar een wedstrijd gingen kijken van Arabische renpaarden.
Toen we het terrein opwandelden, zag ik voor het eerst deze mooie dieren in levende lijve… en tot mijn verbazing merkte ik dat de tranen over mijn gezicht liepen.
Ik snapte er niets van, maar om een of andere reden raakte het zien van deze paardjes me tot in het diepst van mijn ziel. Ik was altijd al een dierenliefhebber geweest, maar dit kende ik niet. Enkele maanden later gebeurde het weer: ik zag een prachtige foto van een paardenhoofd in een magazine… en weer kwamen er tranen op. Een derde maal gebeurde het toen ik met Renate aan het spreken was over Arabische paardjes… opnieuw werd ik tot mijn verbazing overvallen door emoties.
Toen besefte ik dat God in mijn hart iets aan het doen was. Dit gebeurde niet zomaar.
God bleef in mijn hart werken en om een lang avontuur kort te maken: nu zijn we zover dat ik, tot mijn onuitsprekelijke verbazing, een eigen paardje heb. Voor een prikje hebben we een lief Arabiertje gevonden, dat alleen maar wat wortels, hooi en brok nodig heeft, verder kost het geen cent. Een grote hond hebben is nog duurder, want die eet elke dag vlees en hondenvoer.
Renate ziet haar kinderdroom voor haar ogen in vervulling gaan… Ze is de trotse eigenaar van een eigen paardje. Het is absoluut niet duur en geeft onbeschrijflijk veel vreugde en rust. Als ik vele dagen keihard gewerkt heb – om gratis geestelijke rijkdom aan vele duizenden mensen aan te bieden – is het hemels verfrissend om met ons paardje naar de uitgestrekte vlaktes en bossen op de Veluwe te gaan en enkele uren uit te waaien.
God heeft me vele malen via profeten, nadrukkelijk bevolen: ‘Zoek rust, stilte en ontspanning.’
Omdat ik zo passioneel ben om mensen bij God te breng, werk ik soms te veel en ik moet mezelf soms dwingen om rust te nemen. Ik ben al eenmaal overspannen geweest, dat willen we niet weer zien gebeuren. We geloven dat God ons daarom helpt om op deze manier extra rust in te bouwen, zodat Gods werk vanuit de rust, vrede en ontspanning kan stromen naar de vele mensen toe die we mogen bereiken.
Ik moet eerlijk zeggen dat, toen ik mijn eerste rit maakte op de prachtige Veluwe, ik voor het eerst sinds lange tijd weer levensvreugde ervoer. Dat klinkt vreemd, maar we hebben onvoorstelbaar veel strijd meegemaakt sinds we in Nederland zijn gekomen. Door leugens en laster op alle fronten in ons leven (niet enkel Goedgelovig, maar ook zelfs vrienden) zijn we door een hel gegaan. Ik heb er vaak het bijltje bij neer willen gooien.
Toen ik met met ons paardje aan het draven was in de prachtige bossen, heidevlaktes en zandverstuivingen, voelde ik ineens weer dat het leven ook mooi kan zijn.
Ik ben ervan overtuigd dat God heel erg blij is, dat Hij dit heeft kunnen geven aan ons. Hij alleen weet wat het is om een publieke bediening te hebben, die tienduizenden mensen op veel verschillende manieren bereikt en een mikpunt van satan en zijn demonen te zijn, die alles op alles zetten om je kapot te maken.
Wij hebben absoluut niet gezocht naar het houden van paardjes, het is God zelf die er op diverse manieren over begon te spreken en die ons geleid geeft naar dit wondermooie geschenk. Wat ik hierdoor wel geleerd heb is:
Velen gunnen ons niets wat goed is, maar God gunt ons al het goede.
Hij heeft ons dierbaar lief en vanuit zijn liefde mogen wij zijn goedheid aan de mensen bekend maken. We wonen nu overigens op een boerderijtje, dat we tijdelijk kunnen huren, in afwachting van een wonder dat God ons heeft beloofd om ons een eigen plekje te geven, in de natuur.
De arbeider is zijn loon waard
Hoe zit het nu met onze financien? Ik doe nog steeds LifeLetter gratis. Onze website is pas compleet vernieuwd en is beter dan ooit. Het is een geweldige site geworden, die meer mensen bereikt dan ooit en die bijzonder aan het groeien is qua bereik.
We krijgen elke dag 10-20 nieuwe inschrijvingen op LifeLetter. Er zijn nu 15.000 actieve lezers.
Elke dag zijn er tientallen mensen die onze gratis online preken beluisteren en downloaden. Onze site is nu ook vertaald naar het Engels en zal miljoenen mensen bereiken, overal op aarde. Gods liefde en licht zullen heel sterk gaan schijnen, ook naar mensen die nooit in de kerk komen, maar die wel op internet zitten. Ik bid dat het aantal getuigenissen nog vele malen groter zal worden.
Maar we hebben nog steeds nood aan mensen die ons werk waarderen en maandelijks willen ondersteunen.
Daarom zullen we blijven vragen om vrijwille steun aan onze lezers, waarbij mensen zelf kunnen bepalen of ze iets geven voor de rijkdom die we hen aanbieden via Lifeletter, Real-Life en de andere media.
De Bijbel spreekt hier ook glashelder over:
‘Wij hebben onder u woorden van de Geest gezaaid. Is het dan te veel gevraagd als wij van u wat materiële steun oogsten?’ (1 Korintiers 9:11)
‘Zij die goed leiding geven, verdienen een dubbele beloning, vooral zij die zich alle moeite geven voor de verkondiging en het onderricht. De Schrift zegt immers: Je mag een dorsend rund niet muilkorven, en: Een arbeider is zijn loon waard.’ (1 Timoteus 5:17)
‘Wie heeft er ooit gehoord van een soldaat die zijn eigen soldij betaalt! Of van een wijnbouwer die niet van zijn druiven eet! Of van een herder die niet van de melk van zijn kudde drinkt! … Zo heeft de Heer ook bepaald dat de verkondigers van het evangelie mogen leven van hun prediking.’ (1 Korintiers 9:14)
Ik hoop dat het lezen van de waarheid je helpt om ontgift te worden van de haat die Goedgelovig verspreidt.
Jezus Christus zegt dat satan de vader van de leugen is. We weten allemaal dat elk mens de keuze heeft wie hij zal dienen: haat of liefde, waarheid of leugen, licht of duisternis, zegenen of vervloeken, bouwen of afbreken. Er zullen altijd mensen zijn die beweren God te dienen, maar die door hun daden bewijzen dat ze de duisternis dienen. Ons leven is erop gericht om de liefde, het licht, de waarheid, het leven, de goedheid, de vreugde en de vrijheid van God bekend te maken.
Ik ben zelf niet haatdragend naar de mensen van Goedgelovig toe. Ik vind het wel door en door triest dat mensen zich geroepen voelen om zoiets te doen. Dat is gewoon heel erg. Ik heb al vaak voor hen gebeden dat ze Gods liefde mogen ontdekken en medestrijders worden in plaats van tegenstanders.
Helaas is zelfs God niet in staat mensen te veranderen, als mensen koppig kiezen voor het kwaad. De mens moet altijd zelf kiezen.
Ik blijf wel bidden dat de Geest van God hun bittere harten zal verzachten. Want bitterheid is een bron van veel kwaad en de bijbel waarschuwt er ons voor:
‘Laat niet de verbittering als onkruid opkomen, onrust veroorzaken en de hele gemeente vergiftigen.’ (Hebr. 12:15)
David Sorensen
